Een dierbare is overleden.

Dan komt de tijd van afscheid nemen.

 

Vele vragen komen op je af:

Diepere vragen over het mysterie van leven en dood, maar ook praktische vragen.

 

Een kind of ouder, broer of zus, vriend of geliefde, echtgenoot of partner, opa of oma verliezen is steeds een pijnlijk en ingrijpend gebeuren. Het afscheid raakt het hart van een gezin of van een familie.

De overledene was ook lid van de parochiale gemeenschap en mogelijk van één of meer verenigingen. Het heengaan van de overledene treft allen: de familie, de vrienden, de buren, de parochie.

 

In de kerkelijke uitvaartliturgie nemen de familie en de vrienden, samen met de christelijke gemeenschap, afscheid van de overledene. Samen vertrouwen ze de overledene toe aan de Liefde van God.

 

Daarom verdient de kerkelijke uitvaartliturgie de beste zorg van alle betrokkenen.

De intensiteit van het moment vraagt om een aansprekende inhoud en een stijlvolle afwerking. Elk detail telt in het onthaal, de begroeting, de gebeden, de lezingen, de gezangen en de rituelen. De familie en vrienden zijn dankbaar voor de menselijke aandacht en de gelovige nabijheid die ze tijdens de uitvaartliturgie mogen ervaren.

 


 

Eerste contacten

 

Meestal neemt de familie eerst contact met de begrafenisondernemer voor praktische afspraken van plaats, dag en uur van de uitvaart.

In de organisatie en de zorg voor het afscheid vormen de begrafenisondernemers een onmisbare schakel. Zij begeleiden de familie vanaf het overlijden tot aan de laatste groet. Door hun dienstverlening kunnen ze aanzienlijk bijdragen tot het goede verloop van de kerkelijke uitvaartliturgie

Aan hen kan U alle vragen stellen.  Zij nemen contact op met de verantwoordelijke van de uitvaartliturgie in de parochie.

 

De begrafenisondernemer helpt je bij het opstellen van het overlijdensbericht, het gedachtenis-prentje, ...  Hij beschikt over een aanbod van teksten om je daarbij te helpen.

 

Het prentje wordt uitgedeeld tijdens de offergang van de uitvaartliturgie

 

De uitvaartliturgie

 

De uitvaartliturgie heeft normaal plaats in de kerk van de parochie, waartoe de overledene behoort. Sinds 1 januari 2011 is de uitvaartviering in de Belgische bisdommen in regel een gebedsdienst  

In onze streek was de gewoonte gegroeid om de uitvaartliturgie te kaderen in een eucharistie. Om verscheidene redenen groeien we naar een nieuwe standaardvorm: een woorddienst. Aanleiding van deze verandering is het snel dalende aantal priesters enerzijds en anderzijds het feit dat vele aanwezigen minder vertrouwd zijn met de eucharistie. Toch is de keuze voor deze vorm niet enkel gebaseerd op negatieve symptomen.

 

Het liturgische aanbod van de Kerk is veel breder dan de eucharistie alleen. Weliswaar blijft de eucharistie de bron en het hoogtepunt van onze liturgische samenkomsten. Maar naast de eucharistie hebben andere vormen van liturgie hun rechtmatige plaats.

Daarvan is de uitvaartliturgie als woorddienst een mooi voorbeeld. 

Het is een positieve keuze: we geloven in deze liturgische vorm.

 

Als de nabestaanden om geloofsredenen aandringen op een eucharistische viering mag die niet geweigerd worden.

“Om geloofsredenen” kan betekenen dat de overledene en zijn familie regelmatig aan de eucharistieviering op zondag of tijdens de week deelnamen. Voorwaarde is uiteraard dat een eucharistie mogelijk is, met name dat een priester beschikbaar is om de dienst voor te gaan.

Gezien onze pastorale eenheid niet beschikt over een aangestelde priester, is dit een slechts sporadisch mogelijk.

 

De bisschop heeft in onze federatie een aantal leken gemandateerd tot voorganger in de uitvaartliturgie. Dit geeft aan dat zij een bijzondere vorming hebben gevolgd en dat zij bereid zijn zich verder te bekwamen. De bisschop geeft het mandaat telkens voor een periode van drie jaar, dewelke kan vernieuwd worden.  Deze gemandateerde leken worden beschouwd als volwaardige voorgangers van de uitvaartliturgie. Zij dragen een albe en een scapulier

 

Tijdens een uitvaartliturgie in het kader van een woorddienst wordt geen communiedienst gehouden. De verbinding tussen de uitvaartliturgie en de eucharistie wordt gemaakt tijdens een zondagseucharistie.  In onze parochie heeft dit plaats tijdens de viering van Allerzielen.  Dan wordt ook het kruisje overhandigt aan de familie.  Tot dan blijft dit kruisje als blijvende herinnering in onze kerk.

 

Betrokkenheid

 

Een goed verzorgde uitvaartliturgie, persoonlijk gekleurd, met veel zorg voor tekst, zang, muziek, symboliek en kansen tot gezamenlijk gebed, betekent veel voor de nabestaanden en voor alle aanwezigen.

Daarom is het wenselijk dat – in de mate van het mogelijke – de familieleden en eventueel vrienden actief betrokken worden bij de voorbereiding en bij de uitvaart zelf door het kiezen en voorlezen van teksten, voorbeden, een persoonlijke afscheidsgroet…

Ook de muzikale omlijsting is belangrijk.  Misschien wens je een lied of muziekstuk te laten beluisteren, dat de overledene dierbaar was.  Stel dat gerust voor tijdens de voorbereiding en in de mate van het mogelijke zal aan die wens voldaan worden.

Voor de dienst is er in de meeste kerken de mogelijkheid de kist of urne op te stellen, zodat men de overledene en eventueel ook de familie kan begroeten.  Gelieve ook dat vooraf af te spreken.

 

Begraven of verassen

 

De keuze daartoe ligt bij de familie, die daarbij rekening houdt met de wens van de overledene.  Vanuit christelijk standpunt zijn beide mogelijk.  Indien de crematie voor de uitvaartliturgie gebeurt, is de urne in de kerk aanwezig.

 

Afscheid op het kerkhof

 

Niet altijd zal de voorganger aanwezig kunnen zijn bij deze afscheidsgebeden.  Vraag dit expliciet bij uw contact met hem.